เราทุกคน มาถึงวันนี้ได้ ก็เพราะมีความรักอันยิ่งใหญ่ของผู้หนึ่งอยู่เบื้องหลัง นั่นคือความรักของแม่ แม่เป็นคนแรกที่ทำให้เราสัมผัสรู้ถึงความรัก เป็นรักที่ช่วยเติมเต็มหัวใจของเรา และทำให้เรามีรักที่จะมอบให้แก่ผู้อื่น แม้ว่าบางครั้งความคลางแคลงสงสัยจะเกิดขึ้นในใจเราว่า แม่รักลูกเท่ากันจริงหรือ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ถึงแม้แม่จะรักเราน้อยกว่าพี่น้อง แต่ก็ไม่มีใครในโลกนี้ที่รักเราเท่าแม่แล้ว ยังจะมีความรักของคนอื่นอีกหรือที่เทียบเท่าความรักของแม่ได้
อ ย่ าลืมแม่นะลูก ในวันที่แม่แก่ตัวลงเมื่อตอนที่แม่ เริ่มออ กเดินทางแม่ก็เป็นเ ด็ กผู้หญิงคนหนึ่งผ่านคืนวัน มีความฝัน มีชีวิตเป็นของตัวเอง เหมือนกับเราแม่เดินทางมาเจอ ความรักมีชีวิตคู่ที่หวังจะสร้างเป็นครอบครัวผ่านวันที่ตื่นเต้นที่สุด คือวันที่ รู้ว่าในครรภ์ของแม่ มีเราอยู่ในนั้น เป็นจุดเริ่มต้นของเวลากว่า 9 เดือน ที่แม่ต้องแบก
น้ำหนักกว่า 10 กิโลกรัม แม่เริ่มใช้ชีวิต อ ย่ างร ะ มั ด ร ะ วั ง มากขึ้น แม่กลัวว่าลูกในท้องของแม่จะเป็นอั น ต ร า ย และวันที่แม่เ จ็ บ ป ว ด แสนสาหัส ก็มาถึง วันแรกที่แม่ ได้เห็นหน้าเรา เต็มไปด้วยความสุข แต่แม่ก็เ จ็ บ ป ว ด ชีวิตส่วนตัวของแม่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป ความฝัน อาจถูกพักไปบ้ าง แต่ก็เต็มใจข้าวของเครื่องใช้
ลดลงเหลือ เท่าที่จำเป็น รูปร่างหน้าต าที่ สวยงามของผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่สำคัญเท่าลูก ของแม่อีกแล้ว เรื่องอื่นๆ ของแม่ ช่างมันก่อนเถอะ อนาคตของตัวเอง ที่แม่เคยคิดถึง ถูกแทนที่ด้วย อนาคตของลูก จนหมดสิ้น เราจะปลอ ดภั ยไหม เราจะเป็นเ ด็ กดีหรือเปล่า เราจะเรียนอะไร เราจะได้น้อยกว่าลูกคนอื่นไหม แม่พย าย าม
ทุกอ ย่ างให้เราได้รับสิ่งที่ดีที่สุด แม่เสกทุกอ ย่ าง ให้เ ด็ กน้อยของแม่เติบโตอ ย่ างดีเหนื่อยนะ แต่แม่จะสู้ แล้วเราก็เติบโต แม่เริ่มพบกับความห่างเหินของลูก ที่เคยตัวเล็ก แม่ไม่ได้เป็นเพื่อนเล่น ที่เราเคยสนุกด้วยแล้วแม่เห็นใบหน้าที่ เราหงุดหงิดใส่มากขึ้น ขณะเดียวกันก็เห็น รอยยิ้ม ที่แม่เคยได้รับแต่ผู้รับกล า ย เป็น
เพื่อนของเรา น้อยใจ แต่ทำอะไรไม่ได้วันที่แม่โล่งใจ อ ย่ างที่สุดคือ วันที่เราเรียนจบ แม่ฝ่าฟั น มามากมายกว่า จะได้ปริญญาใบนี้มา แม่คิดว่าหมดห่วงแล้ว ลูกเอ๋ย แต่ขณะที่แม่มองดูเราถ่ายรูป สนุกสนานกับเพื่อนบัณฑิต แม่ก็รู้ตัวว่า แม่คิด ผิ ด แล้ว ลูกจะได้งานที่ดี หรือเปล่า ลูกจะมีแฟนที่รักลูก เหมือนที่แม่รักไหม เขาจะดูแลลูก
อ ย่ างที่ แม่ทะนุถนอมหรือเปล่า ถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว ลูกจะอยู่ต่อยังไง โตแค่ไหนแม่ก็เห็น ภาพเ ด็ กตัวน้อยๆของแม่เสมอลูกของแม่ค่อยๆ ออ กเดินทาง ในชีวิตของตัวเอง เรามีครอบครัว มีลูก มีบทบาทเพิ่มขึ้นจนบทบาท การเป็นลูกของแม่ น้อยลงกว่าเดิมแม่รู้แล้วว่า ถึงเวลาต้องปล่อยวางลูกมีชีวิตของลูกแล้ว แต่แม่ไม่เคยวางได้เลย
แม่ยังรักและห่วงลูก ของแม่เสมออ ย่ าลืมแม่นะลูก แม่แก่ตัวลง พร้อมกับนับถอยหลัง การจาก ล าเป็นการเดินทางช่วงสุดท้าย ที่ต้องเผชิญความเสื่อมถอยสองแขน ที่อุ้มลูก มาหล า ยปี ยกอะไรมากไม่ได้แล้วสองขาที่เคยพาลูก ไปไหนต่อไหน ต้องใช้ไม้เท้าพยุงวาจาที่เคยเป็น เ สี ยงกล่อมลูก เริ่มพูดไม่รู้เรื่องส มองที่เคยใช้
ช่วยลูกให้เติบโต เริ่มลางเลือนหัวใจที่เคยสู้ฝ่า ฟั น ปัญหาให้ลูก บีบตัวน้อยลงแม่เหมือนก้อนน้ำแข็ง ที่วางตั้งอยู่กลางแดด วันนี้ระหว่างที่เราเดินทางในชีวิต ของเราลองหันไปมองหน้าแม่ ของเราให้เต็มต ามองเข้าไปให้เห็นถึงการเดินทาง ที่ผ่าน มาของแม่วันนี้แม่เดินทางมาไกลมากแล้วขอแค่อ ย่ าลืมการเดินทางที่ผ่าน มา ของแม่นี่เป็นการเดินทางของความรักที่วิเศษที่สุดแด่แม่และลูกของแม่ทุกคน เพราะคำพูดบางคำ เปลี่ยนชีวิตบางคน
ที่มา k u m k o o m visalo.org fahhsai
