มีคำพูดหนึ่งที่ได้ยินแล้วทำให้เรานั้นคิดได้นั่นคือ ผิ ดใจอะไรกันให้รีบเคลียร์ ไม่พอใจอะไรก็อ ย่ าเอามาเป็นอารมณ์ เ พ ร า ะเราไม่รู้ได้เลยว่าเราจะจากกันวันไหน ถ้ามัวแต่ทะเ ล า ะหรือโ ก ร ธกันถ้าถึงวันนั้น มาถึงแม้แต่จะพูดดังแค่ไหนก็คงไม่มีประโยชน์
เช้าวันหนึ่งภรรย าบอ กกับสามีว่า วันนี้ฉันจะกลับบ้านไปเยื่ยมแม่ คุณจะขับรถไปส่งฉันหน่อยได้ไหม ฝนตกหนักแบบนี้ไป รถโดยส า รไม่สะดวกเลย สามีซึ่งหน้าต าบูดบึ้งมา ตั้งแต่เช้าไม่ตอบภรรย าแต่กลับกระชากเ สี ยงถามกลับไปว่า เมื่อวานเธอซื้ อเสื้อใหม่มาใช่ไหมเธอรับปากฉันแล้วนะว่า จะไม่ใช่เงิ นฟุ่มเฟือย
เรายังต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ส่งลูกเรียนค่าใช้จ่ายเยอะแยะทำไมไม่ช่วยกันประหยัด ภรรย าพูดออ กมาเ สี ยงเบาๆ อ ย่ างคนรู้สึกผิ ดว่า ที่แท้คุณโ ก ร ธเรื่องนี้นี่เอง ภรรย าก้มหน้าจัดเสื้อผ้าเงียบๆ แล้วบอ กสามีว่า วันนี้มีรถโดยส า รเข้าเมืองแค่เที่ยวเดียว ฉันคงต้องรีบไปแล้วหละ
คุณไม่ต้องไปส่งก็ได้แล้วเธอก็ออ กบ้านไป โดยสามีไม่สนใจเลย เ พ ร า ะยังโ ก ร ธอยู่มากประมาณครึ่งชั่ วโมงผ่านไปสามีได้ยินเ สี ยงเอะอะบนถนน จึงออ กไปดูแล้วจึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่า ฝนที่ตกหนักเซาะตลิ่ง จนสะพานเข้าเมืองได้ข า ดลง มีรถเมล์คันหนึ่งตกลงไปในน้ำด้วยสามี
ได้ยินดังนั้นตกใจมากกระโดด ออ กจากบ้านไปทันที เมื่อไปถึงแม่น้ำรถเมล์ ที่ถูกเก็บกู้จากน้ำเหลือเพียงซากเหล็ก สัมภาระกระเป๋าต่างๆของผู้โดยส า ร กระจัดกระจายมีการหามร่างของผู้เสี ยชีวิ ต คนแล้วคนเล่าขึ้น มาจากแม่น้ำ ชายหนุ่มเฝ้ามองหาภรรย าก็ไม่พบก็เ สี ยใจเจียนสิ้นสติเฝ้าถามหน่วยกู้ภั ย
ที่ทำงานอยู่ว่า เห็นภรรย าผมบ้างไหมๆๆๆเธอใส่เสื้อสีแดงกางเกงสีดำ ทุกคนส่ายหน้าบอ กว่าไม่เห็นเวลาผ่านไป จนเกือบเย็น กู้ภั ยหยุดการทำงาน เ พ ร า ะไม่มีผู้เ สียชีวิ ต ที่หาพบแล้วจึงบอ กชายหนุ่มว่า หักห้ า มใจเถอะนะภรรย าคุณคงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว ชายหนุ่มเดินกลับบ้านเหมือนคนไม่มีวิญญาณ ร้องไห้ไปคร่ำครวญไปตลอ ดทาง
ในใจของเขาเฝ้าแต่คร่ำครวญว่า ทำไมๆๆๆเราไม่ขับรถไปส่งเธอนะเราไปด่าเธอทำไมว่าใช้เงิ นฟุ่มเฟือยเสื้อตัวเดียวมันจะร า ค าเท่าไหร่กัน แต่เมื่อ กลับถึงบ้านคาดไม่ถึงว่าภรรย ากลับนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร มีอาหารอยู่บนโต๊ะ ในมือเธอมีเสื้อ กันหนาวเก่าตัวหนึ่ง ซึ่งเธอ กำลังเย็บซ่อมชายเสื้อที่รุ่ยอยู่
คุณไปไหน มาคะ ภรรย ายังพูดไม่ทันจบ สามีก็ตรงเข้าไปกอ ดเธอจนแน่น คุณเป็นอะไรร้องไห้ทำไม วันนี้ฉัน มัวเอาเสื้อไปคืนที่ร้าน เ สี ยเวลาอ้อนวอน ให้เขารับคืนไปมากเลย ไปขึ้นรถเมล์ไม่ทันอากาศจะหนาวแล้ว ฉันเลยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อม ก็พอใส่ได้อีกหล า ยปีนะคะ ฉันนี่แย่จริงๆของเก่าก็ยังมี
ไปซื้ อของใหม่มาทำไม เรื่องบางเรื่องเราโ ก ร ธจนลืมไปว่า มันไม่สำคัญเทียบเท่ากับความสุขของเราเลยนะ เรื่องบางเรื่องไม่สำคัญเท่ากับ ความสุขของคนที่เรารัก เรามีเวลาในโลกนี้จำกัดเวลาที่ใช้ร่วมกัน ยิ่งจำกัดอะไรที่ไม่สำคัญมากพอ ก็อ ย่ านำมาเป็นอารมณ์มากมายนักเลย
ที่มา bangpunsara yakrookaset
